elim ayağım
epeydir kimin kime ne anlattığını bilmiyorum
adında hem ekmek hem gül geçen kimseyi görmedim
tanımıyorum
ben biraz yavaş
günde beş defa hiçbir şey yapmayan biri
ben biraz en üzgün baharatlara fena meyilli
mümkünse haşhaş
yoksa benzeri sözcüklerle de kırabilirim kalbimi
diyelim zencefil
diyelim hatmi

bu belki mümkün bir kusurdur sinemdeki.

senin kimsede olmayışın ve dahi bendeki yokluğun aşikar iken seni kimselerde arıyor oluşum. mümkün bu

belki kusur 

belki sinemde bir yara ..

insan, insana şifa olabilirdi oysa ...

     Sinem!
     Başka incirin yarasını başka incir de bilmez gibi
     Talandır bu herkesle herkes olmak
     Dilerim herkesin vaktiyle adı 
     Sinem olan uzun bir yasa değer eli
     Sinem!
     O kadar, o denli...

şimdi ahvalimizi anlatacak kelimemiz de yok yüreğimizde.
ne denmelidir bilemiyorum.

insan kalbinde taşıdığı bir korla nasıl dillendirebilir yüreğini.