İnsan bir Hatıra oluyor en nihayetinde ...
Bu derdin neresinden tutarsam tutayım yıkılıyorum . tutunacak zerre bir şeyim kalmadı belki de. ben bugün Yakınımı kaybettim .. 'başım sağolsun' .. başım sağ falan değil . ben de yok gibiyim artık . aslında neymiş biliyor musunuz ? ben çoktan kaybetmişim Yakınımı .. bana haber vermemişler.bu nasıl olabilir?
ben günlerdir , haftalardır , aylar senelerdir yakınımla can buldum . tuhaf değil mi ? insanlar hayatta değilken nasıl olur da başkasına can verirler, biri bana anlatsın bunu . konuştuğum, sarıldığım , güldüğüm yanında ağladığım kimdi kimlerdi ne olur biri anlatsın . kimse söylemiyor bana niye gittiklerini. herkes bi' yerlere gidiyor ama kimse söylemiyor . beni böyle öksüz bırakıp gidiyor hepsi . öksüz diyorum ya annem gibiydi Yakınım. çok yakındık . hani olur ya hem dost hem arkadaş hem yoldaş hem kardeş ... anlatabilir miyim ki size şimdi onu/ları ..
hani bazı insanlar bahar gibidir , bir bakışı bin şifadır , sevdiğiniz
altı tane çiçeği düşünün hadi . hepsinin apayrı rengi , apayrı kokusu , güzelliği , naifliği olan .. işte o altı çiçeğin her biriydi Yakınım .. mevsimler gibiydi , bazen üşüdüğüm bazen yandığım bazen huzuru bulduğum . şimdi ben hiçbir şey hissedemiyorum . sanki kalbim alev almış gibi ve sinem kaldıramıyor bu kalbimi . hissiz gibiyim ya da sadece bu acıyı hissediyor kalbim . kalbiniz ağrıdı mı hiç. benimki ağrıyor işte . ölenler ölür mü gerçekten . ölür ya tabi, babam derdi hep, nasıl unuturum . babam hep derdi . 'herkesin bi' hikayesi olur bu hayatta' sonra kimisi hikayesini tamamlamadan ölür kimisi hikayesini tamamlar , kimisi ölür göçer, gider, kimisi de ölür hiç gitmez . şimdi bilmiyorum Yakınım öldü mü gerçekten ya da kaldı mı ? bildiğim bir şey var ama ...insan bir hatıra oluyor en nihayetinde . şimdi hatıralarımız belki ayakta tutar beni . bir de şüphesiz sığındığım Rahman tutup kaldırır beni ... herkes hikayesini yaşadı ve gitti . benimse hikayem vakitsizce BİTTİ .
